Πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μας...

Για να καταλάβει κανείς, ότι παίζονται πολύ χοντρά πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μας, πρέπει να μάθει κανείς να διαβάζει πίσω από τις γραμμές της είδησης.

"Αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία να μιλήσεις.."

Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η δίκη για την υπόθεση Αλέξη Γρηγορόπουλου, όπου η δίκη ξεκινάει με παραλήψεις μαρτύρων την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου, στην Άμφισσα.
Έτσι θέλοντας και μη, δίνει πολιτική χροιά με στιβαρά πατήματα στον αντιεξουσιαστικό χώρο και τον αριστερό εξωκοινοβουλευτικό χώρο...δίνοντας μας επίσης την αίσθηση- για ακόμα μια φορά- ότι δεν έχουμε δημοκρατία αλλά πελατειακές σχέσεις, προσπάθεια συγκάλυψης του είδους ανθρώπων που έχουμε για μας "φυλάνε", ακύρωσης της έννοιας της δημοκρατίας, τρομοκρατίας από το κράτος σε φιλελεύθερες και εργατικές αντιλήψεις...κ.λ.π.

Άλλο παράδειγμα, καταπάτησης της έννοιας της δημοκρατίας, οι πελατειακές σχέσεις του κράτους με το χρήμα (πολυεθνικές) ενώ το δυναμικό της χώρας μένει αστήριχτο και τρομοκρατημένο από το παιχνίδι απόκτησης εξουσίας και οικονομικής "ανάκαμψης". Από τη μία λοιπόν, η κυβέρνηση και πολιτικός κόσμος, είτε δείχνει αδιαφορία (λόγου χάρη: ο Ιός Η1Ν1, φάρμακα και πελατειακές σχέσεις γιατρών-φαρμακοβιομηχανιών[αφού κάποιοι βουλευτές έχουν το πτυχίο του γιατρού και φυσικά είχαν τουλάχιστον για κάποιο διάστημα ιατρείο, κάνοντας τους έτσι γνώστες της κατάστασης], Πρόγραμμα στήριξης "Ψηφιακής τάξης" [όπου πολυεθνικές εταιρίας και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων πήραν δημόσιο χρήμα για δώσουν Laptop υπολογιστές, που αποδείχτηκαν άχρηστοι]), είτε συγκαλύπτει την τακτική των πολυεθνικών για το υπερκέρδος που θέλουν να αυξήσουν, ρίχνοντας την ευθύνη στην εργατική τάξη και τρομοκρατώντας την με την οικονομική κρίση που περνάνε οι πολυεθνικές (λ.χ.: η κρίση των εταιριών στην Ελλάδα και παγκοσμίως, η κρίση της οικονομίας των κρατών που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την ίδια ώρα που από αυτήν κάποιοι γίνονται πλουσιότεροι, το γεγονός ότι πλέον -λόγω της ελεύθερης οικονομίας- ένα κράτος στηρίζεται στις μεγάλες επιχειρήσεις που λειτουργούν στο χώρο της και όχι στα αγαθά που μπορεί να παράγει η ίδια, στερώντας την δυνατότητα στην εαυτό της να μένει ανεπηρέαστη από τη χασούρα ή το κέρδος των επιχειρήσεων), είτε πάλι κάνοντας η ίδια αντεθνικές και παράλογες κινήσεις -στα οικονομικά της χώρας- βγάζοντας η ίδια τον εαυτό της εκτός προϋπολογισμού (λ.χ.: Βατοπέδι, Siemens, κ.λ.π.) με σκοπό τον πρόσκαιρο πλουτισμό των μελών της βουλής και των εταιριών (πολιτικών και εκκλησιαστικών).

Από την άλλη, για να πετύχει την αποσπασματική μας παρακολούθηση των κινήσεών τους -για να μην του πάρουμε χαμπάρι- κάνουν τον κόσμο να βλέπει εχθρούς παντού, είτα αυτό λέγεται διαφορετικό επάγγελμα, είτε συνάδελφος που θα σου πάρει η δουλειά, είτε προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε πλούσιοι αγρότες, είτε απεργοί γιατροί -απλήρωτοι-...κ.λ.π.

Την ίδια ώρα που μας έχουν πεταμένους στην άκρη του γκρεμού της ασυδοσίας των πολιτικών -γνωστών μας- προσώπων και της ακραίας εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού μας, ρίχνοντας στη φυλακή 15χρονα παιδιά για ψύλλου πήδημα την ίδια ώρα που δολοφόνοι φυγαδεύονται με ευνοϊκές συνθήκες (λ.χ. Κορκονέας), κι ενώ το σύνταγμα απαγορεύει την ανήλικη εργασία, αναγκάζει παιδιά του γυμνασίου να εργαστούν υπό αντίξοες συνθήκες και να παρακολουθήσουν, όσα αντέξουν την υποχρεωτική εκπαίδευση-την ίδια ώρα που οι πολιτικές επιλογές και κινήσεις του συστήματος, αναγάγει την "ελεύθερη" ανασφάλιστη εργασία σε προνόμιο... Αυτό, λοιπόν, με τα νέα μέτρα και σταθμά της καπιταλιστικής πολιτικής, είναι δημοκρατία!!! Ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει το στραβό και το κοντό του, αλλά δεν έχει δικαίωμα να ζητάει τα δικαιώματά του που θα καλύψουν τις βασικές του ανάγκες, δεν έχει δικαίωμα να ζητάει τα αυτονόητα, γιατί έτσι γίνεται εχθρός της δημοκρατίας και τρομοκράτης....
Έτσι, η δημόσια υγεία και περίθαλψη, δεν είναι υποχρέωση του κράτους αλλά της τσέπης μας! Οι μετανάστες θεωρούνται εχθροί γιατί η κρίση πλήττει την τσέπη των εμπόρων και τους χαλάνε τις δουλειές, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να φάνε αυτοί το λιγοστό χρήμα της τσέπης μας! Το αν θα κάνεις παιδιά είναι προσωπική υπόθεση και το κράτος δεν έχει καμιά υποχρέωση απέναντι σε 'σένα ή τα παιδιά σου κι ας φοβερίζει ότι δεν θα μείνουμε ενωμένοι ως έθνος λόγω των μεταναστών, αποσιωπώντας την υποχρέωση του να στηρίξει την οικογένεια! Η ασφάλεια και η μόνιμη εργασία είναι εχθροί της κρατικής οικονομίας, γιατί δημιουργεί προνομιούχους και μη, χάνοντας έτσι την ευκαιρία της δια βίου μάθησης για σένα και για φτηνά εργατικά χέρια για τους επιχειρηματίες, αλλά και αλλαγής του επαγγέλματός μας, που θα ΄πρεπε να είναι υποχρέωσή μας! Η παιδεία είναι προσωπική επιλογή, αφού τα κρατικά πανεπιστήμια έχουν ένα μαύρο χάλι και δεν πρόκειται να το αλλάξουν -καταργώντας στην πράξη το άσυλο, με τις ομάδες περιφρούρησης, κάνοντας όλους τους φοιτητές εχθρούς μεταξύ τους- δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει περισσότερο από μια εκπαίδευση δεύτερης ταχύτητας ή και ιδιωτικής...!!!
Τι σου είναι το παιχνίδι των εντυπώσεων?...
Ένας κόσμος...αγγελικά πλασμένος...

Το θετικό είναι -σε αντιπαράθεση με την αστική πολιτική που προωθείται- η σκεπτική αντίδραση του κόσμου απέναντι στον πανικό που δημιουργείται κατά καιρούς (λ.χ.: Η1Ν1, Ευρό, τρομοκρατία κ.λπ.) και τις πολικές οργανώσεις, ομάδες, κινήσεις σε εγχώρια και παγκόσμια κλίμακα.