Φιλοσοφία και Καθημερινότητα..

"Οι ερευνητές των διαφόρων κοσμικών φαινομένων (από την ανόργανη ύλη έως την κοινωνία) χρησιμοποιούν στις έρευνές τους έναν τρόπο μελέτης ή σύστημα εξετάσεων, βασιζόμενοι στη γενική αντίληψη τους για τον κόσμο. Αυτό σημαίνει πως κάθε ερευνητής αναλόγων των φιλοσοφικών του αρχών, καταλήγει σ' αυτό ή σ' εκείνο το τελικό συμπέρασμα δια το υπό εξέτασης φαινόμενο..." Από την εισαγωγή.

Κάουτσκη

"Η γέννησις του Χριστιανισμού" Εκδόσεις "Γκοβόστη", Αθήνα, Ιούνιος 1930, <Σύγχρονη Σκέψη 8>

Θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς ότι φιλοσοφική σκέψη είναι η διανοητική διερεύνηση βαθέων ερωτημάτων για την σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο και την θέση του σ’ αυτόν. Η φιλοσοφία βέβαια δεν αρκείται στην ανάλυση της πραγματικότητας του εμπειρικού κόσμου, αλλά διατυπώνει προτάσεις για την αλλαγή του. Ένας φιλόσοφος δεν αρκείται στο να διατυπώσει πώς έχουν τα πράγματα, αλλά προχωρά και σε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα μπορούσαν να είναι...

"Οι φιλόσοφοι απλά ερμήνευσαν τον κόσμο, με διάφορους τρόπους˙ το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε." Καρλ Μαρξ

Επιστρέφοντας σε καθημερινά θέματα, τίθονται τα ερωτήματα πολιτικής και κοινωνίας. Τι, δηλαδή, θέση παίρνουμε στην πολιτική και πια είναι τα κοινωνικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν.?

Καταρχήν υπενθυμίζουμε, το πολίτευμά μας είναι Αστική Δημοκρατία, δηλαδή, δικαίωμα Εκλέγειν και Εκλέγεσθαι έχουν οι πολίτες του κράτους, όχι (όλοι) αυτοί που διαμένουν σε μία χώρα. [Στην αρχαία Αθήνα, πολίτες ήταν αυτοί που είχαν δικαίωμα ιδιοκτησίας.]
Στη χώρα μας τα πολιτικά κόμματα ανήκουν κυρίως στο ρεύμα της Αστικής δημοκρατίας, το οποίο καθορίζει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Δηλαδή, η οριοθέτηση της πολιτικής χροιάς σε μία χώρα (καθορισμένη μορφή οργάνωσης εξουσίας) με το Σύνταγμα, που καθορίζει επομένως ένα πλαίσιο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από το κράτος στους πολίτες και αντίθετα. Ιδεοληπτικά στη χώρα μας, τα κόμματα είναι Σοσιαλιστικά ή Δημοκρατικά και ο "λαός" κρίνει το κράτος (κόμμα στην εξουσία) με την ψήφο του. Πρακτικά όμως, κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα που μπορούν να μπουν στην βουλή, δεν έχουν στην πολιτική τους και στην ιδεολογία τους τις άμεσες ανάγκες του λαού. Αυτό καθορίζεται από τα ποσά που μπορεί να καταβάλει κάθε κόμμα για τον υποψήφιο βουλευτή, διότι το δικαίωμα υποψηφιότητας για κάθε δήμο έχει και κοστολόγιο, το οποίο για να κατατεθεί ο υποψήφιος θα πρέπει είτε ο ίδιος να ανήκει στους οικονομικά ισχυρούς (Βλέπε Πλεύρης, Καραμανλής) είτε να έχει "φίλους" οι οποίοι μπορούν να του "διαθέσουν" ένα χρηματικό ποσό (το ΚΚΕ δηλώνει πως τα έσοδά του προέρχονται από δωρεές υποστηρικτών του). Έτσι ο κάθε υποψήφιος βουλευτής και κόμμα, αναλαμβάνει κάποια καθήκοντα απέναντι κατ' αρχήν στον διατιθέμενο και κατά δεύτερον προς τους πολίτες. Καμιά υποχρέωση δεν είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν υπέρ άλλων (πολιτικών/οικονομικών μεταναστών, μειονοτήτων κ.λ.π.) αφού πρέπει να κρατήσουν και το "έθνος" ενοποιημένο, καταργώντας έτσι οποιεσδήποτε ιδιαιτερότητας που μπορεί να έχει ένα οποιοδήποτε κομμάτι του λαού που παίρνει μέρος στην ύπαρξη μίας χώρας (έθνος και χώρα είναι διαφορετικές έννοιες). Αυτό, η στάση του κόμματος απέναντι σε άλλες ομάδες, καθορίζεται από την φιλοσοφία της και τον ανθρωπισμό της.
Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία ακούγεται ωραίο, αλλά έχει και κάποιες παγίδες. Δηλαδή, διαφοροποιεί κοινωνικοοικονομικά τους πολίτες του κράτους σύμφωνα με τα έσοδα και την ιδιοκτησία του. Οικονομικά, γιατί δίνετε περισσότερο βάρος στην ιδιοκτησία, παίρνοντας έτσι αυτόματα (σύμφωνα με τους άγραφους νόμους) κάποιος ιδιοκτήτης περισσότερο βάρος (σοβαρότητα) στην κοινωνική πλάστιγγα, από κάποιον που είναι μεροδούλι-μεροφάι (εργάτης/ μισθωτός/ ωρομίσθιος). Κοινωνικά, γιατί τείνουμε (σαν κοινωνία) να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους οικονομικά ισχυρούς για τα κοινωνικά θέματα (θέματα που απασχολούν/αφορούν όλους αυτούς που διαμένουν σε μία χώρα, όπως η υγεία, η κοινωνική δομή, η εργασιακές σχέσεις κ.λ.π.).

Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές που καλούμαστε να πάρουμε μέρος έχουν ένα στοιχείο που δεν μπορεί να μας παραπλανήσει. Κατ' αρχήν όλοι έχουμε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να πάρουμε μέρος στην διαδικασία της εκλογής, με την ψήφο μας, αν θεωρήσουμε πως θα έχει αποτέλεσμα επιθυμητό η επιλογή μας, αφού η ψήφος καθορίζει -υποτίθεται, αν ξεχάσουμε όλα τα παρατράγουδα που ακούμε κατά καιρούς που γίνονται σε σχέση με αυτό- το κόμμα που βγαίνει στην εξουσία. Επίσης υπάρχει και η πολιτική στάση της αποχής, όπως και η αποχή αδιαφορίας, που δηλώνουν εμμέσως την θέση των πολιτών πως η διαδικασία είναι μία φάρσα. Όταν ένα κόμμα βγαίνει στην εξουσία μετά από την ψηφοφορία του, δεν σημαίνει πως έχει το αλάθητο και δεν πρέπει εμείς να κάνουμε κριτική στις αποφάσεις του επειδή το ψηφίσαμε. Κατά δεύτερον, έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε κάποιο από τα κόμματα, τα οποία δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους παρά μόνο στο χρώμα, όπου παρουσιάζουν και μία πολιτική στάση (συντηρητική, σοσιαλιστική, δημοκρατική, ανεξάρτητη, αναρχική, κομουνιστική κ.π.λ.). Η επιλογή πρέπει να στηρίζεται σύμφωνα με την πολιτική που παρουσιάζει ένα κόμμα η οποία θα πρέπει να υπηρετεί τα συμφέροντα αυτού που θα το ψηφίσει. Άλλου είδους επιλογή (δηλαδή αν ο υποψήφιος είναι από "καλή" οικογένεια ή δεν έχει κάνει διαφήμιση στον εαυτό του, κ.λ.π.) είναι πολιτικά λάθος, στερημένη πολιτικής λογικής, αλλά δείχνει και αδιαφορία ως προς την πραγματικότητα -φαντασιοπληκτική-. Τέλος, οι τωρινές βουλευτικές εκλογές, γίνονται με την δικαιολογία της οικονομίας.!! Η πολιτική που θα ακολουθηθεί και μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, θα έχει την ίδια οικονομική κατεύθυνση. Δεν πρόκειται να αυξηθούν οι μισθοί ως δια μαγείας επειδή ίσος το κόμμα στην εξουσία θα λέγεται ΠΑΣΟΚ ή ΚΚΕ ή Ν.Δ., αλλά και εφόσον η "χώρα" έχει αναλάβει μία υποχρέωση προς την Ε.Ε. να επιτρέπει την ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό (δύο έννοιες που πολιτικό στόχο έχουν την διευκόλυνση των επιχειρήσεων και την μείωση της αξίας εργασίας των μισθωτών) και να αποκρατικοποιηθούν όλες (τα κοινωνικού περιεχομένου) Κρατικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις, με την δικαιολογία ότι έτσι θα γλιτώσει το κράτος παραπανίσια έξοδα και το έλλειμμα του ΑΕΠ επιτυχώς μειώνεται. Όλα αυτά που ακούμε προεκλογικά δεν σημαίνουν και αναγκαστικά ότι είναι θέματα που θα αναπτυχθούν στην πράξη ή ότι δεν παραμένουν φούμαρα για τα μάτια του κόσμου ή και ότι δικαιολογούν την απαξίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν με αίμα (δωρεάν παιδεία & υγεία, 8ωρο εργασίας, ασφάλιση..κ.α.).

Θέματα καυτά που πρέπει οπωσδήποτε να λυθούν είτε μετά των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών, είτε και χωρίς να πραγματοποιηθούν αυτές, είναι η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η υγεία, η αυξανόμενη ανεργία -που κατά περίεργο τρόπο, οι βουλευτές βλέπουν την ανεργία να καλύπτεται από 2.000 νέες θέσεις εργασίας, όταν η ανεργία έχει ανέβει 8% στα επίσημα έγγραφα που αντιστοιχούν σε 8.000 ανέργους (όπου ο πληθυσμός της χώρας υπολογίζεται στα 10 εκατομμύρια).. Αντί το Υπουργείο Εσωτερικών να δαπανά υπέρογκα ποσά για την "ενημέρωση" των πολιτών υπέρ υποψηφίων, θα έπρεπε να δαπανηθούν στις κοινωνικές ανάγκες αυτής της χώρας. Πως δηλαδή υπάρχουν χρήματα για την διαφήμιση της κυρίας Ντόρας και δεν υπάρχουν για σχολικά κτήρια;?.. Επειδή οι βουλευτές αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διαχειρίζονται τα κρατικά ταμεία ,δεν σημαίνει αυτό ότι έχουν αυτόματο δικαίωμα και να βάζουν το χέρι τους και να "δανείζονται" ποσά μεταφέροντας την υποχρέωση της επιστροφής στους πολίτες/εργαζόμενους, για να καλύψουν προεκλογικές δαπάνες ή ελλείμματα που η ίδια τους πολιτική/πρακτική δημιούργησε.

Υ.Γ.: στοιχεία για την απόδειξη των απόψεων που παρουσιάζονται χρησιμοποιούνται ως links οι λέξεις ή φράσεις με ελαφρά διαφορετικό χρώμα και ο δείκτης (το βέλος του ποντικιού) αλλάζει σχήμα.