Νέες καταστάσεις, στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας, φέρνουν στο προσκήνιο αντιφάσεις..

 Ενώ περίπου το 60% των Ελλήνων λέει ΝΑΙ στις απεργίες, με σκοπό βέβαια την κατάργηση των αντικοινωνικών μέτρων της κυβέρνησης, η ίδια κυβέρνηση εθελοτυφλεί και βλέπει το πρόβλημα αλλού.
Κατά την κυβέρνηση, τους αντιπροσώπους της και όχι μόνο, το πρόβλημα έγκειται στην παιδεία, στα έσοδα των εργαζομένων, στις κοινωνικές δαπάνες και μειωμένη αγορά. Μια χώρα καταρχήν φτωχή, φυσικά δεν προσελκύει νέες επιχειρήσεις, αφού τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες της, δεν μπορούν να αγοραστούν από τους κατοίκους της. Η αγοραστική δύναμη, εξάλλου κάθε χώρας, έχει πέσει, όχι γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα (ή νέα) προϊόντα ή υπηρεσίες, αλλά γιατί το παιχνίδι παίζεται πλέον στα χρηματιστηριακά παράγωγα*, δηλαδή τον τζόγο υπέρ ή κατά κάποιων ομολόγων (βλέπε Ιππόδρομο).
 Υπέρ αυτής την νέας κατάστασης αλλά και της ανάγκης της πλουτοκρατίας για ακόμα μεγαλύτερο κέρδος, στράφηκαν τα μέτρα της Κομισιόν και κατ' επέκταση της κυβερνήσεως.

• Για την παιδεία, μας είναι καιρό γνωστό, ότι κατά την γνώμη των κυβερνούντων, οι τεχνολογικές γνώσεις είναι αρκετές για την εργατική τάξη, ιδίως της νέας, αφού όσο λιγότερα γνωρίζει και σκέφτεται, τόσο λιγότερο αντιδρά και επιδιώκει. Όσο για την κριτική της σκέψη, είναι αρκετή να περιορίζεται στις δράσεις και επιλογές υπέρ της επιχείρησης στην οποία εργάζεται ο νέο-εργάτης.
• Τα έσοδα των εργαζομένων, μπορούν να μειωθούν στο ελάχιστο, αφού η νέα οικονομική κατάσταση και πολιτική, δεν αφορούν πλέον την παραγωγικότητα μιας χώρας, αλλά τον τζόγο που παίζεται εις βάρος των κρατικών και μη ομολόγων. Δεν υπάρχει έτσι ανάγκη για την στήριξη της εσωτερικής και κατ' επέκταση της παγκόσμιας οικονομίας (αγορά, μεταπωλήσεις), έτσι μπορούν οι εργαζόμενοι να γυρίσουν πίσω στις σχέσεις τσιφλικά-δούλου, χωρίς να πληγωθεί το μέγιστο κέρδος των πλουτοκρατών*.
• Δεν χρειάζεται πλέον το κράτος να αξιοποιεί κοινωνικά τα έσοδα του. Μπορεί πολύ εύκολα και ευκαιριακά να ξοδεύει τα χρήματα σε ιδιώτες, υπέρ ξένων τραπεζών με υπέρ-τοκισμένα δάνεια και εταιριών που κλείνουν δουλειές εις βάρος του δημοσίου, χωρίς να δίνει στους εργαζόμενους, ή δίνοντας ελάχιστα, από τις κρατήσεις και τους υπέρογκους φόρους που καλούνται να πληρώσουν.
• Δεν την απασχολεί πλέον η κίνηση στην αγορά, αφού την απόγνωση των επιχειρηματιών την κατευθύνει προς τον εθνικισμό και τον αλληλοσπαραγμό. Εξάλλου, η Ελλάδα ως γνωστόν, διαφημίζεται μόνο για την παροχή υπηρεσιών (τουρισμός) και την φτηνή εργασία. Δεν έχει καμία σχέση το πόσο ακριβή είναι για τους τουρίστες, με την πραγματικότητα της παραγωγικότητας της χώρας.

 Θέματα όπως η υπόθεση Siemens και Βατοπέδι, είναι ακόμα στο ψάξιμο, χωρίς να βρεθούν οι φταίχτες. Ποιος λοιπόν εξασφαλίζει την ανάκαμψη της οικονομίας μετά από εύλογο χρόνο? Μετά από την κατ' επείγοντος ψήφιση του αντικοινωνικού νομοσχεδίου, όπου δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλίδα επαναφοράς του προηγούμενου νόμου, ποίος από τους αντιπροσώπους θα μας εξασφαλίσει την οικονομική μας ανάκαμψη?
 Γεγονός πάντως είναι ότι ή Ένωση Βιομηχάνων (ΣΕΒ) τίθεται υπέρ των μέτρων και μάλιστα ζητούν κι άλλα, με πρόσχημα την οικονομική κατάρρευση της χώρας, που οι ίδιοι φυσικά δημιούργησαν/βοήθησαν, μας διαβεβαιώνουν πως όλα τα μέτρα είναι για το καλό μας, ενώ την ίδια στιγμή, η επέκταση του νόμου στον ιδιωτικό τομέα εφαρμόζεται, όταν για την υποστήριξη τους επικαλούνται ψευτοποσά που πλήρωσαν στο κράτος... Επίσης, η φημολογία περί χρεωκοπίας, καταρρέει, αφού και ο Τσίπρας, γνωστός αριστερίζοντας/ψήφο-συλλέκτης , μας δίνει μαθήματα περί απόπειρας κατεδάφισης κοινωνικών/θεσμικών* κατακτήσεων. Το ζήτημα είναι πως έχει πάψει να είναι απόπειρα, αλλά πραγματικότητα.
 Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι βρίσκουν μια εχθρική στάση στην κυβέρνηση, εναντίον τους, η ίδια, με αντιπρόσωπο την Μπιρμπίλη, συναινεί στη εκμετάλλευση ζωτικών πόρων, χωρίς τις ανάλογες έρευνες. Φυσικά, δεν πρόκειται τόσο για τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, όσο το κέρδος που θα έχουν από αυτό.
 Όσο για τους υποστηριχτές της κυβέρνησης, τώρα αναδιπλώνονται, αφού η κοινωνική κατακραυγή βάζει στη θέση που θα έπρεπε εξαρχής να βρίσκονται, οι διάφοροι των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και λοιποί. Ο Ρέππας από την άλλη, ζει στον κόσμο του, με προτάσεις που καμία προσφορά δεν έχουν, προετοιμάζει μάλλον το έδαφος για ποιο αντιδραστικό αστικό δημοκρατισμό*..Έτσι τα "δουλικά" των διάφορων κερδοσκόπων, αναζητούν νέα θέματα απασχόλησης...!!!

Μετά όμως όλων των μέτρων, αναμένεται:

1. Αύξηση της ανεργίας, σε βαθμό πάνω από 20% που ήδη υπάρχει
2. Πτώση της βιομηχανικής ανάπτυξης
3. Κοινωνικές εκρήξεις

σε βαθμό που δεν φέρει ποθητά αποτελέσματα, αλλά αντίθετα των προσδοκιών ακόμα και των πιο συντηρητικών, για ανάκαμψη της οικονομίας.
Με ακόμα ποιο αντιλαϊκά μέτρα, έρχεται να μας κάνει τη ζωή "ποιο εύκολη" με την εξωδικαστική συνδιαλλαγή των πολιτών, κυρίως για οικονομικά εγκλήματα. Βρομάει όμως, όταν την ίδια περίοδο προσπαθείτε σθεναρά να θαφτεί το ξέπλυμα χρήματος μέσω Βατοπεδίου...

"Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος..."


Λεξικό
Πλουτοκράτες: αυτοί που κρατούν τον πλούτο.
Χρηματιστηριακά παράγωγα: (Spreads) είναι η ασφάλεια των μετοχών/ομολόγων στο χρηματιστήριο και κατά πόσο αποδίδουν. Παιχνίδι τζόγου, σε απόδοση κέρδους- ασφάλειας μετοχών/ομολόγων. (όπως στον ιππόδρομο)
Κοινωνικοί θεσμοί: Είναι κανόνας δικαίου που δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις μετά από κοινή συμφωνία, που δημιουργήθηκαν υπέρ της δημοκρατίας, δηλαδή το πολίτευμα της λαϊκής κυριαρχίας.
Αστική δημοκρατία: είναι η πολιτική δύναμη των έχων πλούτο, εις βάρος των άλλων κοινωνικών τάξεων (π.χ. εργαζόμενοι που έχουν μόνο την δυνατότητα εξαγοράς της εργατικής τους δύναμη και μπορούν να δώσουν τους ιούς τους για στρατιώτες) με την επιβολή επιλογής, ανάμεσα σε δικούς τους αντιπροσώπους.